Czasem Bosch wyobrażał sobie, ze jego miasto przypomina ogromny ściek, do którego spływa całe zło i skupia się w jednym miejscu. Miał wrażenie, że dobrzy ludzie znaleźli się w mniejszości, zdominowani przez łajdaków, kombinatorów, gwałcicieli i morderców.

Michael Connelly, Muzyka z kufra
"> Czasem Bosch wyobrażał sobie, ze jego miasto przypomina ogromny ściek, do którego spływa całe zło i skupia się w jednym miejscu. Miał wrażenie, że dobrzy ludzie znaleźli się w mniejszości, zdominowani przez łajdaków, kombinatorów, gwałcicieli i morderców.

Michael Connelly, Muzyka z kufra
"> Hieronymus - Portal Kryminalny

Hieronymus

Czasem Bosch wyobrażał sobie, ze jego miasto przypomina ogromny ściek, do którego spływa całe zło i skupia się w jednym miejscu. Miał wrażenie, że dobrzy ludzie znaleźli się w mniejszości, zdominowani przez łajdaków, kombinatorów, gwałcicieli i morderców.

Michael Connelly, Muzyka z kufra
 
Ten, skądinąd banalny dziś opis, trafnie wpisuje się w utrwaloną literacko i kinowo sensacyjną ikonę Amerykańskiego miasta–molocha. I nieprzypadkowo zapewne Michael Connelly  nazwał swego najpopularniejszego bohatera Hieronymusem „Harrym” Boschem, bo przecież cały ten brudny fatalizm jest naczelnym motywem malarskim XV-wiecznego artysty: pełno u niego skumulowanych postaci grzesznych, pokrzywionych groteską i turpizmem. Bosch-malarz chciał przestrzec przed piekielnymi torturami po śmierci. Harry Bosch, detektyw wydziału zabójstw policji Los Angeles jest także „Bożym biczem” - sam siebie określa „mówcą umarłych”, gdyż rozwiązywanie morderstw uważa za sens swego życia. „Rozwiązywanie zabójstw to powołanie, nie kariera”, jak mawia bohater.

 

Postać Harry’ego Boscha powołana została do życia w 1992 roku na kartach powieści The Black Echo (nagrodzonej nagrodą im. E.A. Poe’go), i od tamtej pory pojawiła się w dwunastu powieściach zakotwiczonych w realiach L.A. (nie licząc gościnnych występów u innych autorów!). Bosch także wpisuje się w hermetyczną tradycję literacką: jest cyniczny, mrukliwy, co wynika z samotnego dzieciństwa i wietnamskiej traumy, niepokorny wobec przełożonych, uwielbia jazz i jest skłonny do romansów. Przede wszystkim jednak cechuje go przenikliwość i upór motywowany bardzo serio traktowaną przez siebie misją wobec ofiar: bycie detektywem to całe jego życie, nawet po wystąpieniu z policji (w późniejszych tomach) działa nadal z prywatną licencją.
 
 
 

Harry od narodzin związany jest z podziemnym światkiem Los Angeles – był sierotą, tylko przez pewien czas żył z matką, która jednak została aresztowana za prostytucję, a później, gdy Harry miał 11 lat – zamordowana. Ojciec, którego Bosch pozna po wielu latach, okaże się  być wziętym adwokatem.

 

Śmierć matki powraca nieraz w cyklu o Boschu, jako mocno traumatyczne przeżycie: gdy chłopak dowiedział się o tragedii, wskoczył do basenu po czym tonąc krzyczał z całych sił. Gdy brakło mu powietrza – wyprysnął na powierzchnię... Gdy Harry dorósł, żyjąc bądź w sierocińcach, bądź u okazyjnych rodzin, uciekł i zaciągnął się do armii. Wylądował w Wietnamie, gdzie działał jako „tunnel rat”, czyli specjalista od rozminowywania tuneli, podkopów i bunkrów.

 
 

Po odbyciu służby rozpoczął pracę w departamencie policji L.A., gdzie finalnie zajmuje miejsce detektywa w wydziale zabójstw.

 
 

Przez pierwsze pięć lat pracował w Wydziale do Spraw Zabójstw i Rabunków, skąd został usunięty podczas wewnętrznego śledztwa w sprawie strzelania do podejrzanego. Ten okazał się później odpowiedzialny za dziewięć morderstw. Warto przypomnieć, że Wydział Wewnętrzny wielokrotnie będzie stawiał Boschowi zarzuty, ten jednak zawsze wyjdzie z oskarżeń czysty.

 
 

Następnie Hieronymus trafia do wydziału zabójstw w Hollywood, skąd odchodzi na emeryturę. Po trzech latach działania jako prywatny detektyw wraca jednak w szeregi LAPD, tym razem do Wydziału Spraw Nierozwiązanych.

 
 

mosimageWe wszystkich tomach serii Harry Bosch mieszka w domu na palach przy Hollywood Hills, na który pieniądze zdobył współpracując z telewizją przy serialu bazującym na policyjnej pracy. Gdy posesja została zburzona podczas trzęsienia ziemi,  Bosch odbudował ją w tym samym stanie na starym miejscu.

 
 

Jak na klasycznego, policyjnego twardziela przystało, Harry ma bogate życie miłosne. W bieżących tomach serii Bosch ma już sześcioletnią córkę, która mieszka z matką, ex-żoną Harry’ego, niejaką Eleanor Wish. Eleanor pracowała kiedyś w FBI, była także profesjonalną pokerzystką. Jej postać pojawia się na kartach bardzo regularnie.

 
 

Co do powierzchowności Boscha wiemy tylko, iż ma brązowe, siwiejące  włosy i mocno podkreślane w każdym tomie wąsy. Jest także leworęczny (Czarne echo).

 
 

Te pozycje serii, w których Bosch pracuje w policji, Michael Connelly trzyma w trzecioosobowej narracji, gdy zaś odchodzi i zostaje prywatnym detektywem, narracja przechodzi na chandlerowską, pierwszoosobową, co dodaje literackości nerwu. Reportażowa wiarygodność Connelly’ego pozwala nam z detalami śledzić każde działanie Boscha w akcji: jest on w centrum każdej sceny i dzieli się z nami swą dedukcją, a przy tym szczerze okazuje wewnętrzną niejednoznaczność. A już z pewnością ujmie czytelnika całokształt uniwersum Harry’ego Boscha, gdzie nitki pomiędzy powracającymi postaciami – choćby partnerzy Boscha, jak Jerry Edgar czy czarnoskóra Kizmin „Kiz” Rider - wciąż dopełniają ich biografie, a przy tym malują solidną panoramę podziemnego świata L.A.

 

 

 
 

Powieści z Harry Boschem:

 

 
 

1.    The Black Echo (1992) (nagroda za najlepszą powieść - Edgar Award, 1993)

2.    The Black Ice (1993)

3.    The Concrete Blonde (1994)

4.    The Last Coyote (1995)

5.    Trunk Music (1997)

6.    Angels Flight (1999)

7.    A Darkness More Than Night (2001) (“crossover” – spotkanie Boscha z innym bohaterem powieści Connelly’ego, agentem FBI I profilerem Terrym McCaleb’em)

8.    City Of Bones (2002)

9.    Lost Light (2003)

10.    The Narrows (2004)

11.    The Closers (2005)

12.    Echo Park (2006)

 

 

 

Polskie wydania (daty pierwszych wydań)

 

 

 

Schody aniołów, lipiec 2000 (#6)

 

Cmentarzysko, listopad 2003 (#8)

 

Zagubiony blask, kwiecień 2004 (#9)

 

Ciemność mroczniejsza niż noc, wrzesień 2004 (#7)

 

Kanał, styczeń 2005 (#10)

 

Wydział spraw zamkniętych, październik 2005 (#11)

 

Muzyka z kufra, wrzesień 2006 (#5)

 
 

Echo Park, (?...) 2007 (#12)

 

 

 

Wydawcą serii o Harry’m Boschu w Polsce jest Wyd. Prószyński i S-ka .

 

 

 

 

 

 

Udostępnij