„Piszę tylko takie książki, które chciałby sfilmować Alfred Hitchcock”

Pierwszą powieść napisał w wieku dwudziestu pięciu lat. Dziś cieszy się, że nigdy jej nie wydano. Ostatecznie zadebiutował jako pięćdziesięciopięciolatek kryminałem, który odrzuciło dwudziestu dwóch wydawców. Jednak po ośmiu dniach jeden z nich zadzwonił, że zmienił zdanie – i tak świat poznał Pierre’a Lemaitre’a.

Ten francuski pisarz i scenarzysta urodził się w 1951 roku w Paryżu. Z wykształcenia jest psychologiem i właściwie przypadkowo rozpoczął pracę jako nauczyciel dorosłych – współprowadził szkolenia dla bibliotekarzy z kultury i literatury francuskiej.  Próbował pisać już jako siedemnastolatek, jednak, jak twierdzi, nie miał wówczas nic do powiedzenia i dał sobie spokój. Zainteresował się teatrem – ale to też zarzucił i… zgłosił się do wojska.

Ostatecznie zadebiutował jako pisarz w 2006 roku powieścią kryminalną Travail soigné (Koronkowa robota), w której po raz pierwszy pojawia się „mały komisarz” Camille Verhœven. Od tego czasu poświęcił się całkowicie pisarstwu. Stworzył trzy kolejne części przygód Verhœvena: Alex, Rosy & John oraz Ofiarę. Crime Writers’ Association w 2013 roku uznało Alex za najlepszą powieść zagraniczną, przyznając jej International Dagger. Sukces powtórzyła dwa lata później Koronkowa robota.

Lemaitre jest także autorem Ślubnej sukni, utrzymanego w atmosferze narastającego zagrożenia thrillera o zemście i jej cenie, oraz powieści sensacyjnej Zakładnik. Najnowsza powieść pisarza, Trois jours et une vie („Trzy dni i życie”), opowiada o losach 12-letniego zabójcy.

Światową sławę przyniosła Lemaitre’owi wydana w 2013 roku książka Do zobaczenia w zaświatach, stanowiąca cyniczny portret czasów po zakończeniu I wojny światowej. Pisarz zdobył za nią najważniejszą francuską nagrodę literacką: Grand Prix Nagrody Goncourtów, którą często nazywa się „małym Noblem”.  Powieść ma zostać w tym roku zekranizowana przez Alberta Dupontela.

Pierre Lemaitre mówi o sobie: „Czytelnicy wyobrażają sobie zwykle pisarza jako kogoś natchnionego, jakiegoś Chateaubrianda. A ja jestem raczej rzemieślnikiem, kimś jak szewc”. Swoją pracę postrzega jako „nieustanne ćwiczenie podziwu wobec literatury” – dlatego w jego powieściach czytelnicy mogą znaleźć nawiązania do twórczości wielu pisarzy (między innymi Breta Eastona Ellisa i Jamesa Ellroya).

Powieści Pierre’a Lemaitre’a są tłumaczone na 30 języków.

Bibliografia

Powieści kryminalne:
•    Travail soigné (2006, wyd. pol. Koronkowa robota, Wydawnictwo Literackie Muza 2015, tłum. Joanna Polachowska)
•    Alex (2011, wyd. pol. Alex, Wydawnictwo Literackie Muza 2013, tłum. Joanna Polachowska)
•    Les Grands Moyens (2011 – wydanie cyfrowe, 2013 – edycja książkowa pod zmienionym tytułem Rosy & John)
•    Sacrifices (2012, wyd. pol. Ofiara, Wydawnictwo Literackie Muza 2014, tłum. Joanna Polachowska)
•    Verhoeven (2015, zbiór powieści: Travail soigné, Alex, Rosy & John, Sacrifices)

Inne powieści:
•    Robe de marié (2009, wyd. pol. Ślubna suknia, Wydawnictwo Literackie Muza 2012, tłum. Joanna Polachowska)
•    Cadres noirs  (2010, wyd. pol. Zakładnik, Wydawnictwo Literackie Muza 2012, tłum. Joanna Polachowska)
•    Au revoir là-haut (2013, wyd. pol. Do zobaczenia w zaświatach, Wydawnictwo Albatros 2014, tłum. Joanna Polachowska, Oskar Hedemann)
•    Trois jours et une vie (2016)

Najważniejsze nagrody:
•    2013 – CWA International Dagger dla powieści Alex
•    2013 – Prix Goncourt za powieść Do zobaczenia w zaświatach
•    2014 – CWA International Dagger dla powieści Koronkowa robota



_{Źródła:
https://fr.wikipedia.org/wiki/Pierre_Lemaitre
http://wyborcza.pl/piatekekstra/1,145092,17960436,Pierre_Lemaitre___Francuz__ktory_zdetronizowal_Skandynawow.html}

Zdjęcie autora: ©Thierry Rajic / Figure

Udostępnij artykuł