Dziecięce ofiary

Sięgając po „Obce dziecko”, spodziewałem się kolejnego sprawnie napisanego thrillera, który da się przeczytać bez bólu, ale niczym nie zaskoczy. Szybko musiałem jednak zrewidować swój pogląd na tę historię, bo nieznana mi wcześniej Rachel Abbott stworzyła powieść, którą była w stanie wywołać we mnie całe multum różnych emocji, a przede wszystkim zaskoczyć na wielu polach!

To miał być tylko rutynowy powrót do domu. Świąteczna pora, zimowy wieczór, pusta szosa. Caroline wiozła samochodem swoją sześcioletnią córkę, Tashę, rozmyślając już o tym, co czeka na nią w domu i jak spędzi najbliższe chwile, kiedy zobaczyła samochód stojący w poprzek drogi. Czyżby kierowcy coś się stało? Nim zdążyła wykonać jakikolwiek ruch, zadzwonił do niej niezidentyfikowany rozmówca i kazał pod żadnym pozorem się nie zatrzymywać. Niestety Caroline uległa wypadkowi, zginęła na miejscu, ale policja w rozbitym aucie nie znalazła nawet śladu Tashy…

Sześć lat później znalezione zostają zwłoki około dwunastoletniej dziewczynki. Prowadzący śledztwo Tom Douglas nie ma jeszcze pojęcia, z jak zawikłaną sprawą będzie miał do czynienia. Równie nieświadoma tego, co ją czeka, jest Emma, druga żona Davida, wdowca po Caroline, który ledwie zdołał ułożyć sobie życie. Tego samego dnia, kiedy Tom zaczyna śledztwo, w domu jej i Davida zjawia się milcząca nastolatka, której dziwne zachowanie alarmuje Emmę. Okazuje się, że dziewczyną jest nie kto inny, jak zaginiona od lat Tasha. Sytuacja z każdą chwilą komplikuje się coraz bardziej…

Wiele rzeczy w tej powieści pozytywnie mnie zaskoczyło, ale chyba w największym stopniu – nastrój powieści. Początkowe sceny to solidna porcja przepełnionego napięciem klimatu, ale klimatu ciepłego. I takie ciepło właśnie, a czasem także i humor, pozostają z czytelnikiem już do samego końca, czego najlepszym dowodem jest scena, w której poznajemy Toma. Policjant przybywa do pracy i zaczyna szukać… świni, która zniknęła z jego biura. Wiemy, że coś zaraz się zdarzy, wiemy, że nie będzie tak sielankowo, ale nie możemy nie poddać się urokowi i wesołej atmosferze. Czy coś takiego często zdarza się w thrillerach? Właśnie!

Nie myślcie jednak, że takie sceny i taka stylistyka sprawiają, iż ginie gdzieś nastrój, którego wymaga się od tego gatunku. Wręcz przeciwnie. W „Obcym dziecku” jest na równi lekko i przyjemnie, co mrocznie i brutalnie. Ale wszystko to ze sobą współgra i stanowi jedną spójną całość. Znakomicie udały się także autorce zwroty akcji i to, w jaki sposób poprowadziła całą historię. Czytelnik daje się jej wodzić za nos, wprowadzać w błąd i zaskakiwać – nawet kiedy sądzi, że już przejrzał to, co Abbott ma w rękawie. I chociaż pisarka nie złamała zasad i reguł ani nie odmieniła samego gatunku, udało jej się stworzyć znakomity thriller, który czyta się jednym tchem i który zachęca do sięgnięcia po pozostałe jej książki (a w szczególności nowelkę stanowiącą epilog „Obcego dziecka”).

Polecam zatem gorąco, bo „Obce dziecko” to świetny thriller, ale także po prostu znakomita książka, która spodoba się każdemu czytelnikowi żądnemu mocnych wrażeń, z konkretną tajemnicą i sympatycznym zestawem bohaterów.

 

Udostępnij