Miles Davis, Windą na szafot

Autor: Redakcja
Data publikacji: 05 kwietnia 2007

Windą na szafot

Autor: Miles Davis

Niewątpliwie, reżyserski debiut młodziutkiego Louisa Malle nie byłby pełnowartościowym reprezentantem Nowej Fali, gdyby nie muzyka ilustracyjna, dodająca, wystylizowanym na zimno kadrom,  energii, poetyckości  i – klimatu miejskiej legendy. Autorem zaś był nikt inny, jak mistrz jazzu – Miles Davis.

 

Ścieżka dźwiękowa do Windą na szafot   powstała tuż po nagraniu przez Davisa swego przełomowego albumu Miles Ahead. Propozycję reżysera przyjął muzyk dopiero po pozytywnym odbiorze pierwszej, prywatnej projekcji. Nie tyle jednak przekonała go sama historia, ile możliwość zmierzenia się po raz pierwszy z filmową ilustracją. Miał przy tym dużo swobody, dodatkowo zaś, by wczuć muzyków w nastrój zadania,  na ostateczną sesję – a materiał nagrano w całości ad hoc – wybrano mroczny, opuszczony budynek.

Muzycznie – co nie jest przecież niespodzianką - dominuje w ścieżce przestrzenna, uromantyzowana trąbka Milesa Davisa, przejrzysta i wystylizowana, dla której kontrapunktem są chropowate, nerwowe wariacje. W ujęciach, w których Jeanne Moreau błądzi nocnymi ulicami, niczym w odwróconym micie Orfeusza, płynne dźwięki roztaczają niemal namacalny klimat oniryzmu. Fundamentem dla trąbki jest zaś kontrabas Pierre’a Michelota, nie wychylający się, ale regularną motoryką w kluczowych scenach odpowiedzialny za suspens. Napięcie po mistrzowsku buduje także perkusja – ta ma własny, autonomiczny fragment w scenie, w której bohater zwisa na linie pod zjeżdżającą na niego windą – z każdą sekundą zbliża się, perkusja zaś gwałtownie narasta, zdaje się puchnąć, by w finale – zamilknąć ucięta niby nożem ... razem z wyłączeniem zasilania windy.

Podobna, choć nieco bardzo regularna wariacja, użyta w końcowej scenie przesłuchania, podbija klaustrofobię sali i napięcie między policją a podejrzanym.Temat przewodni jest tu bardzo skryty, narastający niespodziewanie i nie powiązany z żadną, stała cezurą filmu. Nie sprawia to jednak wrażenia chaosu, a dodaje jeszcze obrazowi klimatu fatalizmu. Ostatecznie – przypieczętuje go w finale, gdy wywołane fotografie zdemaskują współwinnego zbrodni...
Pierwsza szesnastka utworów albumu nie występuje w filmie, są one jednak luźnymi wariacjami motywów wykorzystanych. Po Windą na szafot Miles Davis sporadycznie skomponuje jeszcze materiał do kilku obrazów, a najbardziej znanym będzie chyba duet z Michelem Legrandem w filmie Dingo.

 

Lista utworów:

1. Nuit sur les Champs-Elisées (take 1) - 02:25
2. Nuit sur les Champs-Elisées (take 2) - 05:20
3. Nuit sur les Champs-Elisées (take 3) (Générique) - 02:47
4. Nuit sur les Champs-Elisées (take 4) (Florence sur les Champs-Elysées) - 02:59
5. Assassinat (take 1) (Visite du vigile) - 02:02
6. Assassinat (take 2) (Julien dans l`ascenseur) - 02:10
7. Assassinat (take 3) (L`assassinat de Carala) - 02:10
8. Motel (Dîner au motel) - 03:56
9. Final (take 1) - 03:05
10. Final (take 2) - 03:00
11. Final (take 3) (Chez le photographe du motel) - 04:04
12. Ascenseur (Evasion de Julien) - 01:57
13. Le petit bal (take 1) - 02:40
14. Le petit bal (take 2) (Au bar du Petit Bac) - 02:53
15. Séquence voiture (take 1) - 02:56
16. Séquence voiture (take 2) (Sur l`autoroute) - 02:16
17. Générique - 02:45
18. L`assassinat de Carala - 02:10
19. Sur l`autoroute - 02:15
20. Julien dans l`ascenseur - 02:07
21. Florence sur les Champs-Elysées - 02:50
22. Dîner au motel - 03:58
23. Evasion de Julien - 00:53
24. Visite du vigile - 02:00
25. Au bar du Petit Bac - 02:50
26. Chez le photographe du motel - 03:50

Razem: 74:18

Udostępnij

Sprawdź, gdzie kupić "Windą na szafot" Miles Davis