MILICYJNA POWIEŚĆ

POWIEŚĆ MILICYJNA

Specyficzna odmiana powieści kryminalnej, wyrosła na gruncie obozu socjalistycznego, mająca cechy powieści tendencyjnej i agitki. Jej podstawowym zadaniem – oprócz  atrakcyjności kryminalnej intrygi – jest ukazywanie stróżów prawa w pozytywnym świetle i przyrównywanie ich możliwości do służb z Zachodu. Przeciwnikiem milicji były przeważnie postaci nieprawomyślne z punktu widzenia słuszności systemu – intelektualiści, przybysze z zachodu, margines społeczny etc. Bardzo poczytne, wydawane masowo, p.m. pozbawione były raczej wartości artystycznych. Dziś stanowią w wielu kręgach obiekt kultu, i są poza wszystkim cennym świadectwem epoki.

Nazwa została ukuta przez Stanisława Barańczaka.

Do najważniejszych autorów rodzimej p.m. należeli Jerzy Edigey , Anna Kłodzińska i Zygmunt Zeydler Zborowski. Z p.m. polemizowała Joanna Chmielewska.