Tydzień z TV 22-25.I.

 

Zabójcza broń II

Komedia sensacyjna, USA, 1989
reż.: Richard Donner
wyst.: Mel Gibson, Danny Glover, Joe Pesci

TVN: Piątek 20:00



Martin Riggs i Roger Murtaugh mają ochraniać Leo Getza, nieuczciwego księgowego, świadka koronnego w procesie mafii. Mężczyzna prał brudne pieniądze pochodzące z interesów handlarzy narkotyków, których policjanci od dawna próbują wyśledzić. Do Los Angeles przybywa dyplomata z Afryki Południowej – Arjen Rudd. Według informacji Getza to on jest szefem narkotykowego imperium. Riggs zakochuje się w pięknej asystentce Rudda, która nie zdaje sobie sprawy, czym naprawdę zajmuje się jej szef. W rolach policjantów ponownie Mel Gibson i Danny Glover.

MULHOLLAND DRIVE

 

thriller, USA/Francja, 2001, 141 min

reżyseria:     David Lynch
obsada:     Naomi Watts, Laura Harring, Justin Theroux, Dan Hedaya

premiera w ale kino!:     24 stycznia 2008
najbliższe emisje:     24 stycznia, czwartek, godz. 20:00
27 stycznia, niedziela, godz. 23:40

Tajemnicze arcydzieło David Lyncha. "Mulholland Drive" to manifest surrealistycznej wyobraźni, narracyjny eksperyment, film, który nadał nowy wymiar czerni tradycji czarnego kryminału.

Naiwna blondynka Betty Elms (Naomi Watts) przybywa do Hollywood z marzeniem o karierze aktorskiej. Zanim jednak zdoła zrobić pierwszy krok w stronę Fabryki Snów, spotyka Ritę (Laura Harring). Przerażona, zakrwawiona kobieta pojawia się pewnej nocy w domu, w którym zatrzymała się Betty. Rita jest jedyną ocalałą osobą z koszmarnego wypadku samochodowego, który wydarzył się na Mulholland Drive. Przed kraksą kobietę usiłowali zgładzić płatni mordercy. Rita nie wie jednak dlaczego; w wyniku wypadku cierpi na amnezję: nie ma pojęcia skąd się wzięła, kim jest - i nawet jej imię nie jest prawdziwe; tajemnicza nieznajoma wymyśliła je patrząc na plakat z Ritą Hayworth. Poczciwa Betty postanawia pomóc Ricie w wyjaśnieniu jej zagadki. Prywatne śledztwo zaprowadzi dziewczynę dużo dalej niż mogłaby się spodziewać - do alternatywnej rzeczywistości, której istnienia nawet nie podejrzewała; to Fabryka Snów, tyle tylko, że sny są tu dusznymi koszmarami.

Czy "Mulholland Drive" jest najwybitniejszym obrazem w dorobku DAVIDA LYNCHA? Wśród lynchystów trwają na ten temat spory. Zostawiając na boku tę akademicką dyskusję, trzeba powiedzieć, że w "Mulholland Drive" ogniskują się wątki i obsesyjne motywy przewijające się przez całą twórczość Lyncha - i objawiają się w formie bardziej radykalnej niż kiedykolwiek przedtem. Amerykański wizjoner nigdy wcześniej nie odszedł aż tak daleko od klasycznej liniowej narracji; w "Mulholland Drive" prosta logika przyczyn i skutków zostaje zastąpiona onirycznym porządkiem halucynacji. Rzeczywistość, jak zwykle u Lyncha, ma tu drugie, mroczne dno. Podobnie jak w "Zagubionej Autostradzie", bohaterowie potrafią niespodziewanie zmienić tożsamość i stać się kimś zupełnie innym, niż byli na początku filmu. "Mulholland Drive" może przyprawić o ból głowy nawet widzów przyzwyczajonych do ekstrawagancji Davida Lyncha; w kinie tego reżysera kluczową rolę zawsze odgrywała podświadomość. Tym razem w mrocznych obszarach podświadomości rozgrywa się cały seans.

"Mulholland Drive" to obraz, który prowokuje do interpretacyjnych wysiłków. Ten trud nie pozostaje daremny; opowieść robi wrażenie sennego koszmaru, ale istnieją klucze, które pozwalają ją racjonalnie wyjaśnić - i to na kilka różnych sposobów. "Mulholland Drive" można czytać jako postmodernistyczny czarny kryminał, psychoanalityczny traktat, historię o chorobie psychicznej, a nawet jako wielką metaforę Hollywood. Nie w racjonalnych wyjaśnieniach tkwi jednak siła "Mulholland Drive". Lynch proponuje tu alternatywny sposób opowiadania i alternatywną konstrukcję filmowej rzeczywistości. Nagroda za reżyserię w Cannes i inne nagrody, były w tym wypadku czystą formalnością; "Mulholland Drive" to spełnione dzieło jednego z najbardziej oryginalnych autorów współczesnego kina, obraz, który traktować należy nie tyle w kategoriach zwykłego filmu, co hipnotyzującego, kinematograficznego doświadczenia.

WIELKA WSYPA

Reżyser: Jan Łomnicki
Scenariusz: Czesław Magnowski
Muzyka: Piotr Hertel
Obsada: Jan Englert, Krzysztof Wakuliński,
Marzena Trybała, Ewa Gawryluk
Gatunek: komedia sensacyjna
Rok: 1992
Czas trwania: 98 min.
Producent: KADR SF



Komedia sensacyjna o narodzinach polskiego kapitalizmu. Warszawski cinkciarz Jarek Bronko ucieka przed wymiarem sprawiedliwości, udając "politycznego". Zostaje aresztowany jako Jarosław Branicki, założyciel partii ziemiańskiej. Po przełomie roku 1989 zakłada razem z byłymi oficerami SB prywatny bank, w którym oferuje niesłychanie wysokie oprocentowanie. Celny obraz nowej Polski, świetne role Jana Englerta i Krzysztofa Wakulińskiego.
 

Kino polska

W programie:  czwartek, 24.01.2008, godz. 17:38
sobota, 02.02.2008, godz. 15:52
czwartek, 24.01.2008, godz. 06:05

/materiały informacyjne stacji telewizyjnych/