Jedna straszna noc

Po raz pierwszy dane mi było recenzować thriller przeznaczony dla młodzieży. Potraktowałam to jako wyzwanie, ale też próbę wyjścia ze swojej strefy komfortu, w której coś poza kryminałem i thriller zbyt często się nie pojawia. Co prawda to bardzo delikatne wyjście, bo thriller dla młodzieży to nadal thriller. Ale jak wypadła ta wycieczka?

Szczerze mówiąc – zmęczyłam się. Jednak najpierw szybka przebieżka po fabule (skoro już przyjęłam sportowo-rekreacyjną metaforę). Piątka dawnych znajomych dostaje zaproszenia na przyjęcie. Nie byle jakie przyjęcie: podczas niego ma zostać rozstrzygnięty konkurs, w którym główną nagrodą jest pięćdziesiąt tysięcy dolarów, do wykorzystania w wybranej przez siebie szkole wyższej. Dla nastolatków w trudnej sytuacji finansowej to spełnienie marzeń. Mimo obaw i obiekcji decydują się wziąć udział w przyjęciu. No i tu pojawia się pierwszy zgrzyt: podejmowaniu decyzji towarzyszy chaos. Juniper, bohaterka, którą poznajemy jako pierwszą, jest negatywnie nastawiona do pomysłu. Sprzecza się z matką, namawiającą ją do wyjazdu. Przedstawia wiele argumentów, według których nie powinna się tam pojawić, po czym… nagle się tam pojawia. Pomiędzy nie ma nic. Żadnych opisów rozmyślań, argumentów, które ostatecznie przekonały ją do udziału w wydarzeniu, skłoniły do zmiany zdania. Nie, Juniper po prostu nie chce iść na przyjęcie, a następnie na nim jest. Było to dla mnie kompletnie niezrozumiałe. W ogóle cały początek książki był dla mnie zbyt chaotyczny. Pierwsze pięć rozdziałów przedstawia bohaterów (jeden rozdział – jeden bohater), niestety w wielu miejscach nie byłam w stanie połapać się, o co właściwie chodzi. 

Wróćmy jednak do fabuły. Na miejscu okazuje się (oczywiście), że żadnego konkursu nie ma. Bohaterowie wpadają w zasadzkę, która wiąże się z tym, co wydarzyło się rok temu, z przedświątecznym przyjęciem u Dahlii Kane. 

Teraz wszyscy zaczęli się zastanawiać nad tym, czego chcą i jak bardzo zależy im na osiągnięciu celu. Przed rokiem Brett był wschodzącą gwiazdą boksu, Juniper znajdowała się na najlepszej drodze, aby zostać celującą uczennicą i wygłosić mowę pożegnalną na zakończenie szkoły, Ruby przygotowywała się do przesłuchania w Juilliard School, a Gavin i Parker odwiedzili uniwersytety Ligi Bluszczowej. Niestety jednej strasznej nocy wszystko się zmieniło.

Następuje seria dziwnych rozmów, które w pewien sposób mają nawiązywać do tych zeszłorocznych wydarzeń. Jednak znów – charakteryzuje je chaos, z którego nie da się absolutnie nic odczytać. I okej, tajemnice i niedomówienia to nieodłączne cechy dobrego thrillera – ale tylko wtedy, gdy są umiejętnie wykorzystane. Tutaj byłam po prostu świadkiem rozmów, które niczego nie wnoszą i z których niczego nie rozumiem. A zaczęły się wyjaśniać naprawdę późno. A kiedy już dowiadujemy się, dlaczego młodzi ludzie znaleźli się w tym domu i jakiej sprawy dotyczy cała ta inscenizacja, już tylko krok dzieli nas od domyślenia się, kto jest tajemniczym organizatorem „przyjęcia” i jakie motywy nim kierują. 

Jesteśmy prawie na mecie, czas więc na krótkie podsumowanie. „To kłamstwo cię zabije” to mocno przeciętna pozycja. Nie okazała się bardzo męcząca, ale też nie czułam napięcia, niepewności i niecierpliwości, które towarzyszą mi zwykle przy lekturze thrillerów. Chaos i przewidywalność – tak w skrócie mogę określić książkę Chelsea Pitcher. Niemniej biorę poprawkę na fakt, że to powieść młodzieżowa. Nie chcę przez to powiedzieć, że nastolatek jest mniej wymagającym czytelnikiem; mam na myśli raczej to, że jest odbiorcą z nieco innym poziomem dojrzałości emocjonalnej, dlatego książka dla niego przeznaczona musi być nieco lżejsza i przystępniejsza niż ta dla dorosłego czytelnika. 

Udostępnij