Pokój na piętrze, Rachel Hawkins

Autor: Justyna Nowicka
Data publikacji: 13 kwietnia 2023

Pokój na piętrze

Autor: Rachel Hawkins
Przekład: Katarzyna Rosłan
Wydawnictwo: W.A.B.
Premiera: 22 marca 2023
Liczba stron: 368

Nie wchodź tam

Zawsze, kiedy zaczynam myśleć o posiadaniu psa, słyszę: „Daj spokój, trzeba będzie z nim wychodzić… W KAŻDĄ POGODĘ”. Jakby decyzja miała zależeć od tego, że kiedy pada deszcz, należy wyskoczyć spod koca na parę minut. Ok, to może być pewna niedogodność. Piąta rano i wichura – nie brzmi zbyt zachęcająco. A co wtedy, kiedy wyprowadzanie psów jest twoim zawodem? I przed podobnym dylematem musisz stanąć parę razy dziennie?

Jane wyprowadza psy zamożnych ludzi. A przy okazji zazdrości im ich życia, jednocześnie podkradając z domów drobne przedmioty, które potem sprzedaje, żeby mieć pieniądze na czynsz i jedzenie. Z podziwem, ale i zawiścią patrzy na panie domu, u których pracuje. Nie da się ukryć, że chciałaby stać się jedną z nich. 

To prawda, ale podana w niejasny sposób: moja ulubiona metoda informowania obcych o sobie.

Niespodziewanie (nawet dla niej samej) staje przed taką możliwością. W dość burzliwych okolicznościach poznaje Eddiego, przystojnego i bogatego sąsiada. Mężczyzna jest też samotny – parę miesięcy wcześniej zaginęła jego żona, sławna bizneswoman. Jane, umiejętnie manipulując Eddiem, wkrótce się do niego wprowadza. Tylko czy jej spryt wystarczy, skoro tak naprawdę nie może być pewna, z kim ma do czynienia?

A on mnie lubi. Nie tylko tę mnie, którą wymyśliłam, lecz przebłyski tej prawdziwej, którą pozwoliłam mu zobaczyć. Chcę mu pokazać więcej prawdziwej siebie. Chyba. A od dawna nie miałam na to ochoty. 

Dość przewidywalnym wątkiem jest oczywiście próba przeprowadzenia przez Jane śledztwa na temat wypadku i śmierci żony Eddiego. Jednocześnie kobieta mierzy się ze swoją przeszłością, o której najchętniej by zapomniała. A także z byłym lokatorem, którego nie cierpi. To dość dużo. No i nie zapominajmy o próbie dopasowania się do lokalnych „gospodyń” – bo Jane, jak już wspominałam, bardzo chce być jedną z nich. Tak, główna bohaterka jest niezwykle irytująca. Z jednej strony wyrachowana i pewna celów, do których dąży, a z drugiej płochliwa i niepewna siebie, sprawiająca wrażenie wiecznie przestraszonej i dającej sobą manipulować. Inni bohaterowie też zostali potraktowani sztampowo i jednowymiarowo. Nie znajdziemy tu nikogo, kto wzbudzałby żywsze emocje. Mamy biedną dziewczynę, która kłamie i robi wszystko, aby przypodobać się bogatym, i ICH – pięknych, zadufanych w sobie ludzi, których stać na to, by żyć w miejscu takim jak Thornfield Estates i płacić komuś za wyprowadzanie ich psów na spacer. Zabrakło mi czegoś pomiędzy.

Sama opowieść jest z kolei mocno przewidywalna i pełna podpowiedzi co do tego, co wydarzyło się wcześniej i co wydarzy się później. Nie musicie nawet za mocno się starać, by te podpowiedzi znaleźć. Ciekawie wypada tylko historia znajomości Bei, zmarłej żony Eddiego, i Blanche, jej przyjaciółki. Szczerze mówiąc, te fragmenty były dużo ciekawsze i intrygujące niż główna oś fabuły, bo wreszcie coś się działo. Niestety, było ich nieporównywalnie mniej. Dobrze jednak, że pojawiły się w ogóle – wniosły trochę emocji i coś ożywczego do całej historii. W wielu powieściach ważnym, o ile nie najważniejszym elementem, jest właśnie nieprzewidywalność. Poznajemy kolejne wątki i jesteśmy pewni, jak się rozwiną czy skończą – a autor gra nam na nosie i odwraca wszystko o sto osiemdziesiąt stopni. W „Pokoju na piętrze” niestety tego zabrakło. Za jego drzwiami nie kryły się tajemnice, po których trudno się otrząsnąć. Próżno także szukać rekompensaty dla fabularnych niedociągnięć w postaci wbijającego w fotel finału. Ostatecznie jednak wybór książki zawsze jest waszą decyzją – może wchodząc do tego pokoju, znajdziecie tam coś dla siebie.

Udostępnij

Sprawdź, gdzie kupić "Pokój na piętrze" Rachel Hawkins