„Wszyscy udajemy i na różne sposoby ukrywamy prawdę”

Jak dobrze znasz swojego partnera życiowego? Czy znasz jego przeszłość? A jeżeli znasz, jaką masz pewność, że jest prawdą?

Marta wiedzie normalne, raczej szczęśliwe życie. Mieszka z mężem i dwiema córkami w spokojnej dzielnicy, prowadzi własną klinikę weterynaryjną, gdzie spełnia się zawodowo. Zwykłą codzienność przerywa jej nagłe pojawienie się przed jej domem starszej kobiety, z którą w przeszłości miała bliski kontakt. Jednak zanim uda im się porozmawiać, staruszka zostaje potrącona przez samochód. Marta wie, że kobieta nie znalazła się w tym miejscu przez przypadek – dzieliła je za duża odległość, za dużo czasu, za dużo… relacji nie do odratowania, żeby jej pojawienie się w tym miejscu nie było celowe. Co takiego staruszka po latach chciała przekazać Marcie? I czy wypadek, który uniemożliwił im spotkanie, również był zaplanowany?

Razem z tą kobietą w życiu Marty zaczynają pojawiać się inne osoby z jej przeszłości. Przeszłości, którą nie podzieliła się z mężem. Marta musi zacząć prowadzić podwójne życie. Ale czy nie prowadziła go przez cały czas?

Czy w tym domu każdy coś ukrywa?

„Oszustka” to debiutancka powieść Aleksandry Śmigielskiej – autorki dotychczas nagradzanej za opowiadania na festiwalach kryminalnych we Wrocławiu i Poznaniu. Tak jak główna bohaterka, pisarka na co dzień pracuje jako weterynarz, a to sprawia, że ta powieść jest wyjątkowa. Jestem przekonana, że taką historię mogła napisać tylko weterynarka! Główny wątek przeplatają wizyty w przychodni, badania zwierząt i inne, prawdopodobnie codzienne lekarskie czynności, które rozładowują napięcie i uzupełniają historię. Mamy thrillery pisane przez psychologów, kryminały pisane przez prawników, może czas na sensacje pisane przez weterynarzy? 

Od lat ten sam mąż, ta sama robota i to samo życie na niby.

Wiemy, że Marta ma nietypową przeszłość, która teraz się do niej dobija. Obserwujemy jej  próby radzenia sobie z nią. Ale dostrzegamy też, że jej bliscy również nie pozwolili się jej całkowicie poznać. Jak reaguje na to bohaterka? Cóż, nie wydaje się zaskoczona tym, że nie tylko ona oszukuje. Ale to nie oznacza, że nie próbuje poznać tych tajemnic… To wszystko sprawia, że „Oszustka” jest powieścią sensacyjną z rozbudowanym wątkiem obyczajowym – równie intrygującym jak ten sensacyjny. Dużą rolę w książce odgrywają relacje w rodzinie, tej z wyboru i tej, z której pochodzimy. W przypadku bohaterki: rodziny znającej oblicze obecnej Marty lub to z przeszłości.

Zatrudnię dodatkową osobę, żeby móc spędzać więcej czasu z dziewczynkami. Będę je regularnie zabierała do minizoo, może dzięki temu zaczną malować zwierzaki bez flaczków.

Dużym atutem „Oszustki” jest dla mnie osobowość głównej bohaterki. Chociaż wokół jej życia krąży dużo niewiadomych, to wciąż doświadcza ona normalnych problemów codzienności – na przykład związanych z wychowywaniem dzieci. Córki Marty, zarażone przez nią miłością do zwierząt, chętnie odwiedzają mamę w pracy, gdzie przypatrują się jej działaniom, które następnie przenoszą w szkolne realia. Interesują się czworonogami inaczej niż większość ich rówieśników – dobrze znają również ich narządy wewnętrzne, co czasem przysparza im, a także rodzicom, kłopotów w szkole.

A może po prostu byłam zahartowana, może przeszłość nauczyła mnie, że nieważne co, trzeba zagryźć zęby i iść do przodu?

„Oszustka” to wyjątkowy, błyskotliwy debiut, który na pewno zapadnie mi w pamięć. Czekam na kolejne odsłony twórczości Aleksandry Śmigielskiej!

Udostępnij