Podpatrzone – usłyszane

W powieści splatają się losy kilku kobiet: Lizie Stanford, żony świetnie prosperującego, londyńskiego adwokata, Carli, która oszukana i opuszczona przez męża po wielu latach wspólnego życia nie bardzo radzi sobie z samotnością i nie najlepszą sytuacją finansową, wreszcie Anne Westley, emerytowanej lekarki, której szczęśliwe życie przerwała nagła śmierć męża. Poznajemy też rodzinę Wardów i Johna Burtona, którego tajemnicza przeszłość jest obiektem zainteresowania wielu osób. Wszystkie te osoby to dramatis personae przerażającej historii wielokrotnego mordercy.

Oto cierpiąca z powodu swojej samotności Carla, niechętnie zapraszana z powodu niełatwego charakteru nawet przez własną córkę, słyszy kursującą za ścianą windę, z której nikt nie wysiada. Carla ginie w niewyjaśnionych okolicznościach, detektyw Peter Fielder podejmuje śledztwo i… gubi się w szczegółach. Wiele wskazuje na Samsona Segala, bezrobotnego mieszkającego z bratem i bratową, który pod pretekstem szukania pracy wiele czasu spędza na ulicach, obserwując ludzi, zaglądając w okna domów sąsiadów. Tak czy inaczej – możliwe, że Samson mógłby dostarczyć policji ciekawych informacji. Ale Samson znika, a nienawidząca go bratowa włamuje się do jego komputera i dostarcza policji prowadzony przez niego pamiętnik. Śledztwem interesuje się też John Burton, człowiek o mrocznej przeszłości, niegdyś związany z policją, obecnie właściciel małej firmy ochroniarskiej i trener młodzieżowej drużyny piłki ręcznej. Informacji dotyczących sprawy dostarcza mu Kate Linville, samotna policjantka, mająca ku temu własne powody.

Z chaosu wyłaniają się z biegiem czasu portrety zamieszanych w sprawę osób. Jest wśród nich jedna, której udziału w sprawie za nic nie chce ujawnić prowadzący śledztwo detektyw. Śledząc losy poszczególnych bohaterów, zagłębiamy się coraz bardziej w ich prywatne życie i jak tytułowy obserwator staramy się zrozumieć motywy ich postępowania. Coraz częściej media mówią o dramatach rozgrywających się w czterech ścianach domów, coraz więcej artykułów o przemocy, o ludziach będących na świeczniku, którzy uważają, że nie powinni odpowiadać za swoje czyny jak każdy inny obywatel. Czy słusznie? Temida wciąż jest ślepa, ale to wcale nie znaczy, że nic się nie da zrobić.

Udostępnij