Komisarz Deryło po raz drugi

Nie tak dawno na rynku wydawniczym pojawił się głośny debiut Maxa Czornyja, „Grzech”. To pierwsza część trylogii z komisarzem Erykiem Deryłą w roli głównej. „Ofiara” to nie tylko kolejna odsłona starć bohatera ze światem przestępczym, lecz także kontynuacja sprawy rozpoczętej w części pierwszej.

Lublin sparaliżowała seria zbrodni, których ofiarami były młode kobiety. Oprawcę określono mianem „Cztery Iks”, tak bowiem podpisywał się na listach wysyłanych do bliskich swoich ofiar. Tę makabryczną serię przerwała policyjna obława. Jak się jednak okazało – nie na długo. W mieście zaczęło dochodzić do kolejnych zbrodni, a Deryło znów został wciągnięty w sam środek sprawy. Niestety, nie jest to dla niego dobry czas. Nie tylko został ranny w policyjnej obławie i nie do końca doszedł do siebie, nie tylko jego kariera stanęła pod znakiem zapytania, ale przede wszystkim jego rodzinie zagraża niebezpieczeństwo. Musi jednak stawić czoła sprawie, która coraz bardziej paraliżuje miasto. 

Max Czornyj postanowił stworzyć serię, która w poszczególnych częściach nie opowiada odrębnych historii. Mamy tu do czynienia z jedną opowieścią, rozdzieloną na trzy komplementarne książki. Czytelnikom, którzy chcieliby dopiero poznać twórczość autora, zalecam więc sięgnięcie uprzednio po część pierwszą. 

Co autor zaserwował swoim sympatykom tym razem? Książka utrzymana jest w tym samym stylu co jej poprzedniczka. Nie mamy co liczyć na innowacje, ale to nie znaczy, że nic się nie dzieje. Wręcz przeciwnie. Ponownie mamy liczne krwawe opisy zbrodni oraz nawiązania do symboliki religijnej. Mamy ciekawą intrygę kryminalną, która serwuje nam niejeden twist. Jest też bohater, po raz kolejny uwikłany w wypaczoną grę z mordercą, który rości sobie wiele praw, także do rzeczy niematerialnych („To moje dzieło. To moja zasługa, że zostawił pan tutaj część swojej duszy”). Mamy przystępny język, który płynnie przeprowadza nas przez opowiedzianą historię.  Kolejny też raz moją sympatię wzbudził główny bohater, a nawet pozwolę się posunąć dalej: sympatyzuję z samym pomysłem autora na wykreowanie postaci tak różnej od znanych nam policjantów i detektywów. Przy okazji recenzji części pierwszej wspomniałam o tym, jak dobrze poczytać wreszcie o stróżu prawa, który jest także prawy jeśli chodzi o życie pozazawodowe. Bez rozbitego małżeństwa, z dala od nałogów i problemów natury psychicznej, nie licząc piętna, jakie w nieunikniony sposób odciska specyfika tej pracy.  Zabrakło mi tu jedynie rozwinięcia wątku profilera, Miłosza Tracza. Wydaje się on dość ciekawą  postacią, a część pierwsza zwiastowała bliższe poznanie. 

Z „Ofiarą” Maxa Czornyja jest jak z przejażdżką rollercoasterem. Głodni wrażeń wsiadamy do wagonika, który z każdym rozdziałem rozpędza się coraz szybciej, przyprawiając nas o zawrót głowy ekstremalną prędkością akcji. A przy mecie autor serwuje nam kolejny twist, przyspieszone tempo i zapowiedź następnej przejażdżki. Bo inaczej się nie da. Nie sposób nie sięgnąć po część trzecią – „Pokutę”. A jej premiera już jesienią. 

Udostępnij