Każda tajemnica ma swoją cenę

Piotr Warot jest znanym autorem powieści obyczajowych. Jego dorobek nie jest imponujący pod względem liczby wydanych książek, jednak wystarcza, by wraz z rodziną mógł wieść życie na dobrym poziomie. Pewnego dnia do Piotra przyjeżdża jego brat, Aleks. Mężczyźni robią grilla. Dzień później okazuje się, że Aleks zniknął. Nie ma z nim kontaktu, jego mieszkanie stoi puste. Niedługo potem znika Alina, dziewczyna Aleksa. Początkowo wszyscy przypuszczają, że para wyjechała na romantyczną wyprawę we dwoje, jednak wokół ich zniknięcia zaczyna się robić coraz dziwniej. Jakby tego było mało, wkrótce znika także syn sąsiadów. Czy te zdarzenia mają ze sobą związek?

Bardzo często w polskich (i nie tylko polskich) kryminałach istotny jest wątek rodzinny czy osobisty głównego bohatera. Tak też jest w najnowszej książce Roberta Małeckiego. Zdawałoby się, że Piotr Warot ma wszystko – a na pewno bardzo wiele z tego, czego człowiek mógłby sobie życzyć do szczęścia. Kochająca żona, dwójka dzieci, dom, dobre relacje z bratem i jego dziewczyną. Jednak życie Warotów nie należy do idealnych. Owszem, niczego im nie brakuje, żyją dostatnio. Lecz na tym szkle są rysy i pęknięcia, które stopniowo wychodzą na wierzch.

Akcja książki obejmuje kilka dni. Wydarzenia teraźniejsze przeplatają się z retrospekcjami, dzięki którym czytelnik wie więcej od śledczych – należy tu bowiem wspomnieć, że oprócz Warota sprawę zniknięcia Aleksa, Aliny i syna sąsiadów, Kuby, badają też policja i prokurator. Tempo książki jest średnie, a Małecki doskonale panuje nad tym, co się w niej dzieje; wie, kiedy przyspieszyć akcję, a kiedy ją zwolnić. Umiejętnie dawkuje napięcie. „Najsłabsze ogniwo” liczy sobie niecałe czterysta stron, mimo to intryga jest wielowątkowa, nieoczywista, a autor często myli tropy, przez co właściwie do ostatnich chwil nie możemy być pewni, jak ta opowieść się skończy.

Pierwsze wrażenie bywa mylące – ta zasada sprawdza się w odniesieniu do bohaterów niniejszej książki. Nie należy ich oceniać pochopnie, po pozorach, bo mają wiele twarzy, kryją też wiele tajemnic. Warto też dodać, że istotnym elementem powieści jest okoliczny las. Właściwie bez przesady można stwierdzić, że w pewnym sensie odgrywa on rolę kolejnego bohatera.

„Najsłabsze ogniwo” to trzeci samodzielny thriller Małeckiego, po „Żałobnicy” i „Zmorze”. To, co podoba mi się we wszystkich, to fakt, że fabuła dotyczy zwykłego człowieka, który zostaje zmuszony do stawienia czoła niezwykłej sytuacji. Myślę, że to, co spotkało Piotra Warota, równie dobrze mogłoby przytrafić się nam. To czyni tę i inne powieści autora bardzo życiowymi. Ową życiowość potęgują tutaj opisy relacji pomiędzy głównym bohaterem i jego żoną, Karoliną, a także dziećmi – Nadią i Borysem, które Warot stara się wychować na dobrych ludzi. Sama atmosfera powieści jest zaś poważna, choć nie aż tak, jak na przykład w książkach z cyklu z komisarzem Bernardem Grossem. Mimo ogólnej powagi sytuacji i wydarzeń Małecki nieco rozrzedza klimat, tu i ówdzie wplatając humor słowny i sytuacyjny. Jednak nie stara się rozbawić czytelnika na siłę: elementy humorystyczne występują z umiarem i w tych momentach, w których pasują do sytuacji.

Nie będę ukrywał, że w moim osobistym rankingu polskich autorów kryminałów Robert Małecki zajmuje miejsce w ścisłej czołówce. „Najsłabsze ogniwo” to książka nieprzesadzona, przemyślana i zarazem kolejna, którą autor udowadnia, że wie, co robi, i robi to solidnie. 

Udostępnij