{mosimage} Mankell w pewien sposób przedstawia apoteozę międzyludzkiej solidarności: Wallander działa zespołowo, nawet zresztą inaczej nie byłoby to możliwe. Policja jako taka jawi się po trosze jako ostatnia komórka konserwatyzmu, ostoi spokoju… Choć także „nadpsuta” od środka: zmęczeniem materiału ludzkiego… Jak to pięknie, i trafnie ujął pewien zachodni krytyk, określając naszego inspektora mianem „dobry glina, smutny glina”… Przekłada się to także na całość mankellowskiej serii."> {mosimage} Mankell w pewien sposób przedstawia apoteozę międzyludzkiej solidarności: Wallander działa zespołowo, nawet zresztą inaczej nie byłoby to możliwe. Policja jako taka jawi się po trosze jako ostatnia komórka konserwatyzmu, ostoi spokoju… Choć także „nadpsuta” od środka: zmęczeniem materiału ludzkiego… Jak to pięknie, i trafnie ujął pewien zachodni krytyk, określając naszego inspektora mianem „dobry glina, smutny glina”… Przekłada się to także na całość mankellowskiej serii."> Mężczyzna, który się uśmiechał, Henning Mankell - Portal Kryminalny

Mężczyzna, który się uśmiechał, Henning Mankell

Autor: Arturr Krauze
Data publikacji: 08 sierpnia 2007

Mężczyzna, który się uśmiechał

Autor: Henning Mankell
Liczba stron: 388

Henning Mankell

Henning Mankell Szwedzki dziennikarz, autor scenariuszy i sztuk teatralnych, reżyser. A przede wszystkim: autor książek dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Debiutował jako pisarz w 1973 roku. W tym samym roku po raz pierwszy odwiedził Czarny Ląd. Jak później napisał, kiedy wysiadł w Afryce z samolotu, poczuł się jak w...

czytaj więcej

Inspektor policji w szwedzkiej miejscowości Ystad, Kurt Wallander, od niemal roku jest na urlopie. Leczy  (długie spacery po wybrzeżu oraz inne, bardziej „męskie” sposoby) traumę po zabiciu człowieka na służbie (Biała lwica).

Gdy powieść się zaczyna, Wallander nosi się z decyzją ostatecznego porzucenia służby. Wówczas jednak – spotyka znajomego, Stena Torstenssona, który prosi go o przyjrzenie się dziwnej śmierci jego ojca, szanowanego doradcy finansowego. Niby można brać pod uwagę wypadek samochodowy we mgle, jednak ostatnie zmiany zachowania ojca wzbudzały inne podejrzenia. Inspektor nie będzie sprawą zainteresowany, dopóki – kilka dni później - nie zginie także Torstensson.

Mankella trzeba lubić i na Mankella trzeba się za każdym razem przestawiać. Osobiście uważam, iż w Mężczyźnie, który się uśmiecha  nawet bardziej niż w poprzednich wydanych u nas pozycjach (obecna chronologicznie ma numer 4.). Dlaczego? Bo czasem detaliczne opisywanie nam śledczych procedur można utożsamić wprost z nudą. Zaznaczam, nie jest tak źle, książeczkę na pewno trzeba znać – jeśli jest się ze szwedzkim autorem na bieżąco to oczywiste, ale tym, którzy chcą go poznać przez tę powieść, polecam zacząć od poprzednich. Faktem jest, że świat Wallandera konsekwentnie odsłaniany daje radość ponownego przebywania w nim; dodam – „smutną” radość, czy gorzką, bo raczej słońca w mankellowskicm cyklu zbyt często nie widujemy. Choć żal bierze, iż nasz wydawca jednak nie trzyma się oryginalnej kolejności: trzeba samemu dopasowywać powiązania między postaciami i wydarzeniami z innych tomów, a czasem okazuje się to być bardzo istotne.

Próżne jednak gadulstwo: poza walorami powieści policyjnej – Mankell bowiem nie bawi się w literackie kuglarstwo – autor mocno nacisk na społeczno-obyczajowe tło współczesnej mu Szwecji (to zresztą charakterystyczna cecha obu przodujących obecnie przedstawicieli „szkoły skandynawskiej” – patrz Jo Nesbo ). Mikroświatek miasteczka Ystad staje się u Mankella laboratorium analizy pewnych zmian mentalnych Szwecji: kraju, który budował na izolacjonizmie i mocnym systemie socjalnym; i w ten konserwatywny, stały dobrobyt wkrada się, wraz z nowym, szalonym wiekiem, brutalizacja, zanik międzyludzkich więzi, czarne strony kapitalizmu… Wystarczy szybka kwerenda na cykl o Wallanderze by zobaczyć, jaka tendencja wychodzi z figur, którymi Mankell gra: tajne stowarzyszenia, rozpad ZSRR i porachunki mafijne, apartheid w Afryce (Afryka interesuje Mankella szerzej, zresztą dzieli swe życie między Szwecję a Mozambik), imigranci, przekręty finansjery… A wszystko to materializuje się symbolicznie zawsze bardzo wyrafinowanymi (nieraz groteskowymi) przestępstwami. To, co zgniłe z nowoczesnego świata, przecieka do świata „zwyczajności”, zdaje się mówić Mankell. Tutaj także: wszystko wskazuje, iż za sprawą stoi międzynarodowy biznes – reprezentowany w osobie mieszkającego w zamczysku, zasłaniającego się rotami sekretarek i goryli, biznesmena (o osobliwm poczuciu humoru) Alfreda Harderberga. To właśnie handel zagraniczny, ważna ostoja szwedzkiego systemu, okazuje się być także przeżarty korozją ponadnarodowej prywaty…

Mankell buduje nastrój na tym, co zwykle. Szarość Skandynawii, powiewy wiatru, otwarte przestrzenie, wieczne mgły – już to buduje klaustrofobię, a podkręca ją jeszcze duchota zbrodni i intrygi. Wallander spędza czas w większości na naradach, w biurze, wśród przesłuchań, rozmów i stert papierzysk. Co ważne – po raz kolejny widać wyraźnie, iż Mankell w pewien sposób przedstawia apoteozę międzyludzkiej solidarności: Wallander działa zespołowo, nawet zresztą inaczej nie byłoby to możliwe. Policja jako taka jawi się po trosze jako ostatnia komórka konserwatyzmu, ostoi spokoju… Choć także „nadpsuta” od środka: zmęczeniem materiału ludzkiego… Jak to pięknie, i trafnie ujął pewien zachodni krytyk, określając naszego inspektora mianem „dobry glina, smutny glina”… Przekłada się to także na całość mankellowskiej serii.
 

Mężczyzna, który się uśmiecha

Henning Mankell

Tytuł oryginału:Mannem som log
Wydawnictwo: WAB , Lipiec 2007
Seria: Mroczna seria
ISBN:978-83-7414-291-5
Liczba stron:388
cena 34.90

Udostępnij

Sprawdź, gdzie kupić "Mężczyzna, który się uśmiechał" Henning Mankell

PRZECZYTAJ TAKŻE

RECENZJA

Głębia, Henning Mankell

„Głębia” nie jest typową pozycją z dorobku Mankella. Rozwijana powoli, bardziej przypomina powieść obyczajową z wojną w tle niż typowy thriller. Napięcie jednak w ...

27 listopada 2017

NOWOŚĆ

Głębia, Henning Mankell

Dziś swoją premierę ma „Głębia”. Zanurzając się w głębię męskiej psychiki, Henning Mankell napisał powieść, która wciąga i fascynuje tak bardzo jak ...

27 września 2017

NOWOŚĆ

Ręka, Henning Mankell

Cztery lata temu Henning Mankell zamknął serię o Wallanderze książką "Niespokojny człowiek". Ale "Ręka" przynosi powrót komisarza - a także garść zwierzeń autora.

20 listopada 2013

RECENZJA

Okiem bibliotekarza: Mózg Kennedy'ego, Henning Mankell

"To banalne określenie, ale tutaj pasuje jak ulał: Mankell jest jak wino – im starszy, tym lepszy" - pisze o powieści "Mózg Kennedy'ego" kryminalna bibliotekarka ...

12 sierpnia 2013

NOWOŚĆ

Mózg Kennedy'ego, Henning Mankell

Mankell bez Kurta Wallandera? Niektórym może być trudno się przekonać, ale na pewno warto: od dziś w księgarniach znajdziecie powieść "Mózg Kennedy'ego", w której ...

20 marca 2013

RECENZJA

Niespokojny człowiek, Henning Mankell

Henning  Mankell nie jest już najmłodszy: w lutym skończy sześćdziesiąt dwa lata. Wallander jest jego rówieśnikiem – i może dlatego opis starzejącego ...

27 grudnia 2010

RECENZJA

Zapora, Henning Mankell

{mosimage} Inspektor Wallander powraca! Jak zwykle jest odrobinę chory, jak zawsze boi się przejścia na emeryturę i tak jak przy wszystkich swych poprzednich sprawach ...

10 lipca 2008

RECENZJA

O krok, Henning Mankell

{mosimage} Tym razem Mankell napisał kryminał z – nomen omen – krwi i kości. Wallander jeszcze nigdy nie był tak samotny. Bohaterowie dopiero w obliczu śmierci ...

02 stycznia 2008