Zemsta na gorąco

„Córeczki” to najnowsza powieść Adriana Bednarka, którego czytelnicy mogli poznać w powieściach opisujących losy Kuby Sobańskiego, seryjnego mordercy z Krakowa. W swoim biogramie autor ujawnia, że jest zafascynowany właśnie tematyką seryjnych morderców – nie dziwi więc, że w jego najnowszej książce takowy też się pojawia.

Głównym bohaterkami „Córeczek” są jednak dwie kobiety. Łączy je traumatyczna historia z przeszłości, dzieli właściwie wszystko inne. Trzydziestokilkuletnia Ewa ma dosyć poukładane życie, jest właścicielką sklepu, ma chłopaka i niezłe (choć skomplikowane) relacje z matką. Młodsza o niemal dekadę Pola prowadzi własne studio pole dance i dorabia jako barmanka, a swojej matki nienawidzi. Dzielą je także charaktery i podejście do świata. Ale istotniejszy jest fakt, że obie kobiety spotkały na swojej drodze Stracha na Wróble – zamaskowanego mordercę, który na zawsze zmienił ich życia i połączył ich losy. W jaki sposób – tego nie zdradzę, bo i autor długo trzyma to w tajemnicy. Dość powiedzieć, że obok historii Ewy i Poli nie sposób przejść obojętnie.

Fabuła została przez autora dokładnie rozplanowana – co jednak nie znaczy, że rozplanowana bezbłędnie. Czasami Adrian Bednarek idzie na łatwiznę, zbyt gęsto wykorzystując zbiegi okoliczności, nierzadko przekracza też granice prawdopodobieństwa. Z kolei sylwetki głównych bohaterek – zwłaszcza Poli – są przerysowane i chwilami budzą niechęć. Trzeba jednak przyznać, że jest w tych kobietach jakaś prawda. Może to ich dylematy związane z codziennością, związkami czy pracą sprawia, że jednak chce się im wierzyć? W każdym razie mimo tego, że niekiedy ich postępowanie było dla mnie całkowicie niezrozumiałe, wierzę, że w danych okolicznościach ktoś mógłby zachować się właśnie tak jak one. Inaczej sprawa ma się ze Strachem na Wróble. Nie będę rozpisywać się o tej postaci, zwłaszcza że autor ujawnia szczegóły na jej temat dopiero w dalszych partiach książki, byłoby to więc niepotrzebne „spojlerowanie”. Napiszę tylko, że książkowy seryjny morderca jest zdecydowanie zbyt sztampowy (a już jego dziennik to coś, co czytaliśmy już setki razy w innych powieściach o seryjnych mordercach).

 „Córeczki” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Adriana Bednarka. Nie wiem więc, czy zawsze autor ma taki przepis na powieść, czy tylko w najnowszej książce. A przepis ten brzmi: seks i przemoc w dużych dawkach. Trudno powiedzieć, czego jest tu więcej, ale dosadne opisy z pewnością nie każdemu czytelnikowi się spodobają. Mnie też chwilami uwierały – zwłaszcza niewnoszące kompletnie niczego do fabuły sceny seksu, przedłużające się nawet do kilku stron (!). Dla równie dosadnych, choć już nie tak długich opisów przemocy mogę znaleźć jakieś usprawiedliwienie (pokazują na przykład bezwzględność czy upór pewnych postaci). Nie da się jednak ukryć, że jednym z głównych celów autora było zszokowanie czytelnika. Widać to także w zbrodniach Stracha na Wróble, które tak silnie dotknęły Ewę i Polę.

Jak wynika z powyższego, mam wobec tej książki długą listę „ale”. Jednak na wszystkie niedociągnięcia mogę przymknąć oko, jeśli ogólna historia mnie kupuje. A ta mnie kupiła: opowieść Adriana Bednarka o zemście – która, jak wszyscy wiemy, bywa bardzo silną motywacją – po prostu wciąga. „Córeczki” z pewnością nie są wybitnym thrillerem. Jeśli jednak należycie do tych czytelników, których brutalne opisy przemocy ani sceny seksu nie zniechęcają, lubicie za to ociekające krwią historie, ta snuta przez autora może się wam spodobać. Bo mimo wszystkich „niedoróbek” to wciągająca opowieść o zemście, serwowanej – wbrew znanemu powiedzeniu – na gorąco. Tak gorąco, że wręcz parzy.

Udostępnij