Zaplecze śmierci 

Ken Holmes to emerytowany koroner amerykańskiego hrabstwa Marin. „Sprawa dla koronera” jest wynikiem jego rozmów z autorem książki, Johnem Batesonem. Długich rozmów o kulisach tego zawodu, popartych aktami kilkuset spraw, z jakimi w swojej długiej karierze zmierzył się Holmes.

Tego typu książek – ukazujących zawody związane z ciemną stroną człowieka, a więc ze zbrodniami – było już sporo, by wymienić najpopularniejsze: „Trupią Farmę” Billa Bassa i Jona Jeffersona, „Kroniki lekarza sądowego” Michela Sapaneta czy „Mindhuntera” Johna Douglasa i Marka Olshakera. To książki-kolaże, złożone z setek historii samobójstw, zabójstw, niewyjaśnionych wypadków, czyli po prostu ludzkich tragedii. Na ich stronach pojawiają się także fragmenty prywatnego życia koronerów, lekarzy sądowych czy agentów jednostek walczących z przestępczością. Podobnie rzecz ma się w „Sprawie dla koronera”. Poznajemy tu multum ciekawych, aczkolwiek przerażających zbrodni. Ale poznajemy także samego bohatera książki, tytułowego koronera, o jakże znaczącym w świecie spraw kryminalnych nazwisku.

W szkole […] fascynowały go też zagadki kryminalne, zwłaszcza z udziałem detektywa, z którym łączyło go nazwisko – Sherlocka Holmesa.

Ken Holmes już od najmłodszych lat miał sprecyzowany tor, jakim będzie podążał na zawodowej drodze. Początki jego pracy to zakład pogrzebowy. To właśnie tam pewnego dnia, zupełnym przypadkiem, dowiedział się o utworzeniu w bliskim otoczeniu stanowiska koronera. Co ciekawe, koroner wcale nie musi być lekarzem sądowym. Ba! W ogóle nie musi ukończyć studiów medycznych. Ta informacja była dla mnie zaskoczeniem – mimo że często sięgam po tę tematykę, zarówno w literaturze, jak w i kinie, koroner zawsze jawił mi się jako patolog sądowy. Podczas podróży przez opowieść Holmesa jeszcze kilkukrotnie dopadało mnie zdziwienie, tym razem wywołane ludzką naturą – bestialstwem, które popycha człowieka do popełnienia zbrodni, ale i bezsensem ludzkich działań, bo inaczej nie można określić niektórych opisanych w książce spraw. Ich wachlarz jest zresztą niezwykle szeroki, autor oraz jego bohater bazowali bowiem na blisko ośmiuset sprawach kryminalnych. Opisane zostały zarówno samobójstwa, zabójstwa, niefortunne wypadki, jak i niewyjaśnione zgony. Ludzie sami odbierali sobie życie, ginęli z rąk najbliższych, padali ofiarami zrządzenia losu… I czasem musieli czekać na sprawiedliwość nawet kilkadziesiąt lat. 

„Sprawa dla koronera” odsłania także kulisy pracy ludzi badających zbrodnie: chociażby to, jak wygląda sekcja zwłok czy jaki proces odbywa się w ciele człowieka od pierwszych chwil po jego śmierci. A wszystko to pokazuje,  jak złożona, mroczna, ale i potrzebna jest praca koronera. Jak łączy w sobie elementy zmysłu medycznego i detektywistycznego, ale i – tak po prostu – ludzkie odruchy, potrzebne, aby czasem latami dążyć do oddania sprawiedliwości i honoru ofiarom zbrodni oraz ich rodzinom.

Książka Batesona to dość szczegółowy, ale niezwykle pasjonujący zapis kulis zawodu, który codziennie obcuje z tym, co znajduje się po przeciwnej stronie życia. Ken Holmes, czyli tytułowy koroner, jawi się jako człowiek z pasją, oddany swojej specyficznej pracy, dotykający ludzkiego przemijania, ale niebojący się śmierci, pragnący jedynie lepiej ją zrozumieć. 

Edukacja koronera odzwierciedla nasze własne dochodzenie do prawdy o życiu i śmierci. Są one ze sobą nierozerwalnie splecione i choć celebrujemy to pierwsze, a drugie opłakujemy, nasze istnienie zawiera w sobie jedno i drugie – i tak już będzie zawsze.

Udostępnij