Kto stoi za tajemniczymi zaginięciami małych chłopców? 

Zaginięcie kogoś bliskiego jest ciosem dla całej rodziny. Jednak zniknięcie dziecka to najgorsze, co może spotkać rodziców. Brak jakichkolwiek informacji na jego temat, tworzące się w głowie czarne scenariusze, rosnący niepokój i ciągła niepewność mogą sprawiać ogromny ból. Taki problem Carme Chaparro porusza w swojej książce „Nie jestem potworem”. Przedstawiona tam historia powoduje gęsią skórkę, szczególnie u osób, które mają dzieci. Poruszy także serca tych, którzy nie wyobrażają sobie, żeby ktoś z ich bliskich, przyjaciół i znajomych przepadł bez śladu. 

„Nie jestem potworem” to debiut literacki hiszpańskiej dziennikarki Carme Chaparro. Punktem wyjścia zaprezentowanej przez nią historii jest zaginięcie kilkuletniego chłopca, do którego dochodzi w jednym z centrów handlowych znajdujących się pod Madrytem. Kike przebywał tam na zakupach ze swoją matką. Kobieta na chwilę spuściła go z oczu, a on po prostu zapadł się pod ziemię. Media nagłaśniają całą sprawę, a opinia publiczna od razu przywołuje bliźniacze zdarzenie, do którego doszło kilka lat wcześniej. W analogicznych okolicznościach, dokładnie w tym samym miejscu zaginął chłopiec w podobnym wieku. Wszyscy myślą, że za tą tragedią stoi tajemniczy Slenderman. Policja rusza więc w pościg za sprawcą. Mija zaledwie kilka dni, a historia znowu się powtarza. Ginie kolejny chłopczyk. Śledczy robią co mogą, aby odszukać dzieci. Starają się działać jak najszybciej, ponieważ w tego typu przypadkach każda minuta jest na wagę złota. 

Chaparro tak prezentuje kolejne wątki, że naprawdę trudno samodzielnie wytypować kto jest tytułowym potworem. Wyobraźnia czytelnika pracuje więc na najwyższych obrotach, starając się wyłapać chociażby najmniejszy szczegół i odkryć prawdę. Jest to naprawdę trudne, ponieważ podejrzanych jest co najmniej kilku.

Niejako przy okazji tej opowieści autorka wprowadza nas w kulisy dziennikarstwa. W książce można znaleźć wiele smaczków pokazujących, jak w praktyce wygląda praca reportera, który musi nieustannie trzymać rękę na pulsie i zawsze być w centrum zdarzeń. Doskonale widać też, jak ciężko niekiedy jest dotrzeć do sprawdzonych informacji, aby przekazać je widzom złaknionym newsów. Jedną z głównych bohaterek tej lektury jest Ines Grau, bardzo przypominająca samą Chaparro. To dziennikarka i prezenterka telewizyjna, która postanowiła zostać pisarką i wydała własną książkę. Autorka bazuje więc na swoich zawodowych doświadczeniach, aby pokazać czytelnikowi coś więcej aniżeli tragiczną w skutkach historię. Warto zwrócić uwagę na ten aspekt lektury, stanowiący nie lada gratkę dla wszystkich fanów świata mediów. 

Z drugiej strony jest również Ana Aren – nadinspektor policji, która dowodzi poszukiwaniami zaginionych chłopców. Ines i Ana są przyjaciółkami, przez co niejednokrotnie w swojej pracy stają przed dylematami związanymi z pogodzeniem ze sobą życia zawodowego i prywatnego – mimo ich najlepszych chęci relacje między policją a mediami nie zawsze są łatwe. Wyeksponowanie w całej historii kobiet jest zabiegiem zasługującym na pochwałę: wszystkie bohaterki wyróżniają się ciekawymi cechami, przez co książka nabiera niepowtarzalnego charakteru. Bezpośrednio przekłada się to również na fakt, że w treści kolejnych rozdziałów nie brakuje emocjonalności. Nie ma się co dziwić, w końcu matka, która nie wie, gdzie jest jej dziecko, czy policjantka mocno zaangażowana w poszukiwania muszą pełne sprzecznych emocji oraz uczuć, które mobilizują je do działania. 

Debiut Chaparro to thriller psychologiczny, który po prostu trzeba przeczytać. Nie brakuje w nim także ponadczasowego przesłania: nawet kilka sekund może nieodwracalnie zmienić nasze życie. I to w momencie, w którym najmniej się tego spodziewamy. Autorka na dobre wciągnęła mnie do wykreowanego przez siebie literackiego świata. Pozostaje mieć nadzieję, że w swoich kolejnych książkach utrzyma ten poziom.

Udostępnij