Wyścig z czasem

Młode małżeństwo, Jack i Gabe, to najlepsi w swojej branży pentesterzy systemów zabezpieczeń technologicznych. Wykonują na zlecenie testy penetracyjne, które polegają na kontrolowanych atakach komputerowych w celu znalezienia luk w oprogramowaniach – po to, aby praktycznie ocenić ich bezpieczeństwo. Gdy Jack wraca do domu po jednym z rutynowych zleceń, znajduje w domu martwego męża. Policja szybko uznaje ją za główną podejrzaną. Wynika to nie tylko ze statystyk, według których oprawcą zazwyczaj jest osoba z bliskiego otoczenia, lecz także z faktu, iż kilka tygodni wcześniej ktoś wykupił wysoką polisę ubezpieczeniową, zapewniającą Jack spore odszkodowanie po śmierci męża. Dodatkowo w noc morderstwa w zeznaniach kobiety pojawiają się znaczące luki czasowe, które stawiają ją w niekorzystnym świetle. Jack postanawia więc wybrać najbardziej ryzykowne rozwiązanie, aby udowodnić swoją niewinność: uciec przed policją i rozwiązać zagadkę śmierci Gabe’a na własną rękę. 

W poprzednich recenzjach książek Ruth Ware zaznaczałam, że to nazwisko widnieje dość wysoko w moim osobistym rankingu autorów thrillerów. Lubię książki tej brytyjskiej pisarki za intrygi kryminalne, tło społeczne i psychologiczne, płynny styl i Anglię w tle. Bez względu na to, czy dany tytuł jest świetny, czy tylko dobry, zawsze z zaciekawieniem śledzę losy głównych bohaterów. A w przypadku „Dnia zero” określenie „śledzić” pasuje idealnie: Jack przez całą historię śledzi policja i to samo robi czytelnik, zafrapowany losami młodej uciekinierki, ściganej kobiety, tropiącej zabójcę męża i pragnącej udowodnić własną niewinność. Akcja biegnie intensywnie, bez stagnacji, na każdej stronie wiele się dzieje. I tu pojawia się pytanie: czy nie za wiele? Czy Ware nie przesadziła z liczbą zdarzeń, które stają się udziałem jej bohaterki? Czy ich nadmiar nie zabiera całej opowieści prawdopodobieństwa? Aby nie zdradzić zbyt wiele z fabuły, nadmienię tylko, że zakończenie tej książki też pozostawia znaki zapytania. Wyjaśnienie zagadki jest bowiem połowiczne, w dodatku przewidywalne. Sporo w tej historii także wynurzeń Jack, cierpiącej z powodu straty męża. Rozumiem zamysł – dzięki temu czytelnik silniej wchodzi w emocje głównej postaci – jednak momentami mocno odwracało to uwagę od osi kryminalnej. 

Najnowsza książka Ware ma zatem rysy, ale i dobre strony. Sam temat, który autorka wzięła na tapet, jest niezwykle aktualny i warto mieć świadomość, jakie plusy i zagrożenia niesie nowoczesna technologia, której integralną częścią jesteśmy i po którą sięgamy każdego dnia. Okazuje się bowiem, że nie tak trudno dotrzeć do naszych wrażliwych danych, o których myślimy, że są dobrze chronione przez rożne instytucje, banki, urzędy. Przy lekturze każdej z książek autorki ciekawi mnie także sposób, w jaki kreuje ona postaci kobiece – bo to właśnie kobieta, uwikłana w sieć intryg, zdarzeń, problemów, zawsze stoi na czele jej powieści. A my, czytelnicy, śledzimy jej zmagania, siłę, a czasem upadek. 

„Dzień zero” nie jest najlepszym kryminałem Ruth Ware. Stwierdziłabym nawet, że to właśnie taki mały pisarski upadek, zupełnie jak u głównej postaci książki. Ale i tak lubię twórczość tej autorki – jej płynny styl, zgrabne intrygi kryminalne, ciekawą psychologię postaci. I nawet jeśli tym razem nie było zachwytu, to znam możliwości Ware i wiem, że odbije się od powierzchni jeszcze niejednokrotnie. 

Udostępnij