Mecz o życie, Piotr Sowiński

 

„Mecz o życie” to kryminał, którego akcja rozgrywa się w Łodzi w okresie stanu wojennego. Obok wątku sensacyjnego, autor barwnie opisuje świat wielkiej piłki i wielkich emocji, które pomagały mieszkańcom przetrwać szare i ciężkie czasy.

Jesień 1982 roku. Podczas pucharowego meczu Widzewa z Rapidem Wiedeń ginie kobieta. Śledztwo prowadzone przez łódzkich milicjantów zostaje szybko umorzone. Jednak parę miesięcy później, w czasie następnego meczu Widzewa - w rozgrywkach Pucharu Mistrzów, zostaje zamordowana kolejna kobieta. Gdy w dzień po półfinałowym spotkaniu Widzewa z Juventusem znalezione zostają zmasakrowane zwłoki następnych ofiar. Milicjanci zaczynają przypuszczać, że w Łodzi grasuje psychopatyczny morderca. 

Dociekliwy porucznik Tadeusz Kostecki podejrzewa jednak że w tej sprawie jest drugie dno. I słusznie. Niespodziewanie w śledztwie pojawia się postać księdza Dygasa – jednego z organizatorów największej w historii powojennej Polski szajki przemytników dzieł sztuki, który pracował kiedyś w łódzkim kościele Matki Boskiej Zwycięskiej. 

Ale co wspólnego z  morderstwami może mieć słynny kapłan-przestępca, który od kilku lat siedzi w więzieniu? Kostecki nie wie jeszcze, dokąd zaprowadzą go podejrzenia i jaką cenę przyjdzie mu za to zapłacić…

„Mecz o życie” to kryminał, którego akcja rozgrywa się w Łodzi w okresie stanu wojennego. Obok wątku sensacyjnego, autor barwnie opisuje świat wielkiej piłki i wielkich emocji, które pomagały mieszkańcom przetrwać szare i ciężkie czasy. Łódzki Widzew odnosił wówczas  sukcesy, których do dziś nie udało się powtórzyć. Łódzki klub jak równy z równym grał z najlepszymi europejskimi drużynami: Juventusem, Liverpoolem, Manchesterem United. Nie przeszkadzały mu w tym mniejsze i większe kłopoty, z którymi musiał się borykać w peerelowskiej rzeczywistości. Choćby takie, że na stadionie, najlepszego wówczas polskiego zespołu, nie było jupiterów i jeśli mecz odbywał się po zmroku, to Widzew podejmował swoich przeciwników na obiekcie lokalnego rywala, ŁKS-u.

Piotr Sowiński znakomicie oddał atmosferę, jaka panowała w domach i na stadionie, gdy Józef Młynarczyk bronił strzały nie do obrony, a Włodzimierz Smolarek zdobywał piękne bramki. Czytelnikowi udzielają się te emocje, a napięcie potęguje fakt, że gdy kibice zdzierali gardła, gdzieś niedaleko od stadionu ktoś w okrutnych okolicznościach traci życie…

Przeplatające się wątki kryminalny i futbolowy stały się też dla autora okazją do nakreślenia obrazu Łodzi z lat 80-tych XX wieku – dla części czytelników czasów nieznanych i dziwnych. Puste półki w sklepach, nielegalne wyprawy na wieś po świeżą kiełbasę i bimber, a w repertuarach kin prawie same radzieckie filmy… Miasto z tamtych lat oglądamy oczami wielu barwnych postaci. Obok przedstawicieli lumpenproletariatu widzimy tu intelektualistów oraz zwykłych łodzian. Obok mniej lub bardziej lojalnych wobec władzy obywateli,  występują ludzie związani z opozycją oraz z jej duchowy przywódca – charyzmatycznym Jezuitą z ulicy Sienkiewicza. 

W „Meczu o życie” udała się autorowi niełatwa sztuka połączenia kryminalnej intrygi z ciekawą opowieścią o piłce nożnej i czasem śmiesznym, a czasem strasznym opisem realiów PRL.

 

Udostępnij